 |
Editoriau / Editorial |
 |
 |
20 ANS, JA! |
 |
|
 |
07 / 06 / 2010 |
 |
| |
20 ANS, JA !
Abriu de 1990, abriu 2010, vint ans ! Parlarem jamai de ceromoniá, puslèu de rescòntres, a bòudre. Vint ans, es un atge que parla dins una vida, lo temps de la joinessa, a la crosiera dei camins, bensai per parlar d’avenir… L’afaire dau Cebier es autre. Siam sortits de pichòteis esperiéncias localas (Camp Cebier, d’Oliulas, juec de mòt ambé la ceba, un lieume-liame emblematic au nòstre...), per venir un liame a vocacion regionala entre occitanistas e simpatisants de la “causa regionala”. Un pauc mai qu’un bulletin de ligason, un jornalet puslèu qu’un jornau. Region Provença veniá d’espelir, aviam besonh d’un pòrtavotz. E la vida politica s’endevenguèt ambé lo temps plurau. De campanhas n’avèm fachas, de cataus n’avèm conoissuts, d’òmes ò de fremas (mens nombrosas...) ai responsabilitats qu’an defilat en cèrca de poders pichòts e d’ambicions cortetas. Lo País prenguèt pas la bòna renguiera. Enquitrinat, betonat, toristificat, tercierizat, vuejat de sa joinessa paracasudada dins lo Nòrd ò delocalizada per fòrça, es intrat dins lo sègle vint-un de reculons, sota la quichada de la globalizacion economica. D’ara en d’avant, eriam totei mondializats...
Pasmens, avèm assajat d’èstre dins l’actualitat, tant per la critica coma per lei proposicions :
ciutadanetat, respèct dei minoritats, politicas municipala e regionala, reforma territoriala, environament, amanaitjament dau territòri, LGV e transpòrts, reforma democratica de l’Estat, Europa; mai tanben politica lingüística, impacte de la signaletica e socializacion de la lenga, e mai… Avèm agut de collaborators de tria que nos an quitats : Joan Pau Schmitt, Guiu Martin, Robèrt Lafont, e d’autrei encar, per la qualitat de l’analisi umana, vesedoira e prospectiva. E parlarem pas de collaborators de totjorn qu’espinchan l’actualitat per lo menut e l’anticipan. Siam estats dins la modernitat sens demagogia, per dire jus e just çò que pensaviam. Mai va fau dire, ambé nòstrei mejans pichonets, sens moneda oculta, pas qu’aquela que sòrte de la pòchi dei militants.
Vaqui onte ne siam vint ans après, a la sortida d’eleccions regionalas que nos demandan de concretizar encara nòstreis avançadas. Nos fau doncas contunhar lo talh qu’avèm durbit. Lo Cebier es pas qu’un pichòt otís per avançar ara-ara, dins un país que se cerca e que dobta. Lo prètzfach es jamai acabat. A nosautrei d’escriure la seguida.
De segur, l’invencion, la participacion e lo sostén de totei son benvenguts.
Lo Cebier
--------------
|
|
|
| |
|
