|
|
|
|
 |
Editoriau / Editorial |
 |
 |
Precaritat, la question dau travalh-( N° 94)- |
 |
|
 |
23 / 05 / 2006 |
 |
| |
Sortida dau CEP, perennitat de la precaritat
ò l’i a travalh e…travalh! (n°94)
Sortèm d’un movement sociau inabituau que borrolèt tant l’òrdre sociau coma lei classas d’atge. Ne’n siguèt causa una « reforma » sus l’accès au travalh de la joinessa. Aquesta s’es mobilizada, entraïnant lo monde dau travalh, lei sindicats recampats per escasença e lei partits de senèstra còntra l’autoritarisme de l’Estat, mai tras que desunits sus la seguida politica de donar per 2007. Mai lo Contract Embauchatge Premier es pas estat abrogat e lo drech dau travalh escornat un pauc mai sus lo còp. Per causa magèr : respondre au sacro-sant principi de la flexibilitat de l’emplec per lei joines e lei entrepresas fòrça pichonetas. Lei timidei reformas sus la formacion professionala (lei Fillon) son pas estadas acompanhadas de mejans sufisents e son pas manco estadas aplicadas. Lo drech individuau a la formacion es pas pron constrenhent per l’emplegaire. Per aquestei miejei mesuras la precaritat se donèt d’envam e lo patronat vòuguèt anar pus luench.
La sortida dau CEP a gaire reduch lei temps parciaus, non qualificats e sota-pagats, l’interim vengut institucion, lo brande deis estatgis, lei CDD… Dins l’amira dau sistèma, lei CDI que respectan au minimom lei garantidas dau travalh son un mendre mau.. Es pus realista de dire ambé Robèrt Castel, un sociològ qu’a travalhat tota sa vida sus la question de la precaritat en França que “lo regim actuau dau capitalisme, que crea fòrça richessas, es incapable de far espelir lo plen emplec. Produriá puslèu un deficit d’emplecs assegurats de sa durada (CDI), garantits per lo drech dau travalh e donant accès a totei lei prerrogativas de la proteccion sociala “.
Adonc, lo CEP tapa lei traucs d’inactivitat puslèu que de crear d’emplecs qualificats. Aquest roigatge, aquest cròs de travalh aflaquisson lei responsas socialas e societalas. Leis economistas mai critics l’i veson una contagion dau modèl american onte lo caumatge es feble (4%) mai la pauretat en auça de contúnia. Una societat de “plena activitat” es pas mai una societat de plen emplec. Se la senèstra tòrna ais afaires, deurà respondre a l’urgéncia sociala per de solucions immediatas e redurre aquest dualisme dau mercat dau travalh. La question politica es aicí pausada : tota alternativa respondrà a aquest paradigma socio-economic que, s’es pas considerat coma magèr, rebutarà tota democratizacion esperada.
Gerard TAUTIL
---------------------
|
|
|
| |
|
|
|
