|
|
|
|
 |
Editoriau / Editorial |
 |
 |
Modèrns (N°92) |
 |
|
 |
06 / 02 / 2006 |
 |
| |
Modèrns !
Ambé l’ofensiva de la drecha ais afaires, un cèrt vocabulari fa meravilha.
La revòuta dei joines dins lei Ciutats getoisadas, la descubèrta sobda que quaranta dau cent dei joines de mens de 25 ans son a la cauma, vos fan ges de tèrratrémol dins la classa dei capoliers de Mèstre Chirac. Se ne’n parla...Coma s’aviá faugut esperar aquel eveniment per descubrir una realitat coneissuda despuei de temps per tot “expert” dei ceucles dau poder...
Ansin, la deregulacion dau travalh, la remesa en causa dei 35 oras, la creacion d’estatut efemèrs per lei joines e lei mai de cinquanta ans, lo travalh desirat per lei retirats per completar la pension, la volontat de rebutar l’escolarizacion dei setze ans a un aprendissatge tre quatorze ans sens definir de garantidas per l’avenir. Tanben la possibilitat per lei bas salaris d’enfortir sei revenguts per l’Interim. E mai, la “concertacion “ entre lo salariat e son patron per se far licenciar. Adonc, rompadura de contract au nom de la flexibilitat e de l’adaptacion dau travalh ai condicions dau mercat nacionau e globalizat. Mentre que lo patronat es aleujat e exonerat de cargas. Aquela deregulacion sauvaja que buta en avans lo patronat li permetriá de crear d’emplecs. Quina diferéncia entre precaritat e travalh a mieg ò tèrç SMIC ? Aquò s’apèla “modernitat”?
Ansin, l’insecuritat sociala venguda insecuritat dei “sacamands” dei banlègas, criminalizacion dei jaças defavorizadas, vaquí la soleta responsa de l’Interior e de l’establiment au malèstre sociau e identitari. Es aquò modernitat?
Mai lei mòts son lo rebat d’una ideologia e deis alienacions que la vestisson. Lo”progrès” confondut ambé la “creissènça”, la creissènça ambé lo PIB son pas d’azards innocents. L’emplec obtengut per la productivitat sens definir l’util sociau, de qu’es ? Crear d’emplecs en produsent mai de veituras, crear de pòstes de fonctionaris o dins lo privat sens utilitat sociala, es aquò la creissènça e lo desvolopament? La qualitat de vida es-ti pas la buta de tota societat que vòu mestrejar sei crisis? E la consumacion que tòca totei lei jaças socialas e subretot lei mai defavorizadas, que fa dau ciutadan un consumaire endeutat e dependent, lo devèm presentar coma l’ideau e lo bonur per l’òme d’encuei? Es aquí la modernitat?
Per ieu, es de figas d’una autra banasta ; m’enfin, fauta de solucion per ara, assajarai quand meme de pensar a un autre sistèma, non? La modernitat es subretot la capacitat de realizar l’utopia.Es lo moment onte passat e present s’endevenon per anar mai luenh. La refusar es acceptar lo pièger dei conformismes que fa que lei “ciutadans-consumaires”sens identitat sabon plus onte penjar son lume. Òc, siguem modèrns, e se l’occitanisme es una responsa possibla ais alienacions de nòstra societat, alora davalem de nòstra figuiera e tòrcem lo còl ai mòts emplegats a còntra-sens. Per cambiar la societat e la vida, una utopia dins l’urgéncia totjorn presenta, non?
Gerard Tautil
Vocabulari
Meravilha : merveille/sobda : soudaine/ tèrratrémol : tremblement de terre/ sacamands : chenapans, voyous/ jaça : couche/ aleujat : allégé/ pièger : pire/ ciutadans-consumaires : citoyens-consommateurs/ saupre plus onte penjar son lume : être désorienté/ s’endevenon : se rencontrent/ tòrcem lo còl : tordons le cou/
|
|
|
| |
|
|
|
