|
|
|
|
 |
Sociau / Social |
 |
 |
l'identitat de l'apartheid sociau, conoissètz? (Occitania/Lo Cebier n° 205). G.Tautil |
 |
|
 |
| 17 / 08 / 2016 |
398 lu(s) |
 L’identitat de l’apartheid sociau, conoissètz ?
De seguida leis atacas terroristas fan camin. Quau se ne’n pòu encar estonar ? Avèm malurosament pas tot vist. Nautrei occitanistas tombam pas dins la nevròsa anti-islamista de drecha coma de senèstra. Avèm sempre denonciat aquela politica dei governaments successius, apielada dempuei de temps còntra la fugida sociala, la messa a l’escart de tota una populacion empaurida dins lei guètos urbans. Aquestei quartiers que d’unei sociològs an nomenats « territòris perduts de la Republica »… Eufemisme o realitat ?
La desocializacion dei personas, la manca de trabalh, l’abséncia d’una identitat rebutada, trocejada, condemnada, an bastit a cha pauc de situacions de dramas e dubert la pòrta ai mòstres dau quotidian. Sols lei captaus e lei colhons son incapables de veire e comprendre. Marginaus segon lei mediàs ò marginalizats per lo sistèma? Marginalizats de lònga, fàcia a la consciéncia tranquilla dau conformisme ambient. Lei politics an jamai vòugut comprendre aquestei situacions de l’extrèm, tant la carriera bòrnia coma la via reiala que destraucan la barbariá d’ara. Es sus aqueste terren que bòchis emissaires e racistas se rescòntran.
La referéncia a « nòstrei valors » (libertat, egalitat, fraternitat) escrinceladas dins lo maubre deis edificis publics, tanben la Republica de lònga invocada coma una incantacion magica d’exorcisme collectiu, an fargat l’ipocrisia maja d’una classa politica pastada de sentiments bòns e inoperants. D’aquelei valors, associadas a l’actualitat dau drech d’asil, lo filosòf Jürgen Habermas disiá : « lei charadissas sus lei « valors » m’encanhan-, mai un drech es un drech fondamentau. » D’aquesta passa, lo drech de viure es totjorn inalienable, lo drech au trabalh fondamentau, lo drech de viure dins lo país que volèm indefugible. Son lei questions vertadieras a l’opausat dau moralisme mentre que lei drechs de l’òme son venguts formulas vuejas. L’identitat que fa sofracha es pas una formula abstracha, enverinada de nacionalisme primari a la francesa que s’alarga a l’unanimisme fotbalistic mastrolhat de Marseillaise. Ridèu de fum. Podèm encapar lo blocatge que tèn a doas causas : lei rasons socialas de l’exclusion e l’abséncia d’identitat culturala plurala. França es lo país ont lo mòt interculturalitat es absent dau vocabulari oficiau, franc de francofonia tricolorizada…
Sus aqueste terren de nacionalisme estrechit, la matritz de la maquina djiadista fa miranda e lei derivas saunosas an un cèrt avenidor. Lei remèdis son pas de trobar dins lei memei faussas politicas de prevencion qu’an fach chic, quand existon... La pensada neocoloniala, aqueste impensat francés sus totei lei questions d’identitats pluralas, es luench de virar lo cuou ai responsas ideologicas faussament republicanas. E l’aparelh securitari es que la responsa mai corteta de la classa politica que vòu subretot pas cambiar de cap.
Siam totjorn interrogatius sus la capacitat sociala e politica d’aquesta França jacobina d’integrar dins la diferéncia culturala. Qunta serà la plaça dei milions de ciutadans de papier, immigrats o non au sègle XXIen ? Coma assegurar una interculturalitat qu’es venguda ara una realitat sociala de premier plan, a luega de l’integracion dins lo mòtle unic, parentèla de l’assimilacion sensa retorn ? A aquelei questions, sociològs e antropològs penan de respondre per de recèptas a tèrme cort. Es d’aqueste vuege ideologic e politic que se noirrisson islamisme « politic » e F.N, dins una paritat essenciala e complementària.
Gerard TAUTIL
|
Retorn
|
|
|
 |
|
|
|
|
