|
|
|
|
 |
En revista / En revue |
 |
 |
Article de Sèrgi Viaule (La Setmana N° 1056) sus "Psicòsi au palais" |
 |
|
 |
| 17 / 08 / 2016 |
398 lu(s) |
 Gerard Tautil entre psitacisme e psicanalisi
(article de Sèrgi Viaule, publicat dins La Setmana n° 1056, dau 05/08/ au 18/08/2016. Reproduch ambé l’acòrdi dau cap redactor, Clamenç Pech).
« Gerard Tautil es militant occitanista desempuèi gaireben mièg sègle. L'ai totjorn conegut al pè del canon. S'agèt de longa una activitat cultura, a, ça que la, consacrat la màger part de sas reflexions e de sas accions a la defensa politica de l'identitat e de l'economia occitanas. Per el, la question occitana es d'en primièr una question politica, siaguèsse pas que per çò qu'una "politica lingüistica" es forçadament una question de poder politic.
La particularitat de Gerard Tautil es sa capacitat de soscar abans de far. Cossí engimbrar l'accion? Dins quina direccion e per quines objectius? Amb qual e quora far aquò o quicòm mai? Totas aquelas questions Gerard Tautil las se pausa e las pausa a l'ensems del movement occitanista. Non solament lo militant provençal pausa totjorn de questions pertinentas, mas ensaja d'i portar responsas. Almens es de longa a prepausar de pistas de solucions.
Rares dins lo mitan occitanistas son los qu'enfacièron la reivindicacion occitana jos son aspècte politic. Los primièrs e los mai productius foguèron Francés Fontan e Robèrt Lafont. Gerard Tautil lor anèt cotria. Coma sos davancièrs a una vision globala, sistemica, del combat qu'Occitània deu menar se vòl acquesir un minimum d'autonomia politica.
Dins los editorials aicí publicats, l'autor fa tot còp de proposicions pragmaticas dins los sectors del social, del cultural, de l'economia o del societal. Aquò's l'òme de terren qu'enfàcia, per totes, lo melhorament de la vida vidanta. Es lo militant sindicalista e politic que cèrca de far avançar lo progrés social. Gerard Tautil es fargaire d'utopia. Sap ben pro que l'umanitat a pas jamai fach un pas en avant sens qu'aqueste aja tròbat son origina a una utopia, quina que siague. Sap que tot ideal es per se realizar un jorn o l'autre. La capacitat de reflexion qu'es capable de mobilizar, ajustada a la pertinécia de sas analisis, son aquí per testimoniar que çò que produsís es totjorn virat cap al concret, cap al realisable. Per el, pro de rasonaments! Tota perspectiva es facha, concebuda, per èsser mesa en òbra e en aplicacion. Malurosament, l'accion -per tan valenta que siague- capita pas totjorn realizar la reflexion. Gerard Tautil, e es pas lo sol, agèt léser de se'n mainar. Demòra tant a far per salvar Occitània d'una politica violenta d'assimilacion e d'aculturacion que qualques còps l'autor se demanda se i capitarem. En passant, denonciá lo fach que quand los occitanistas reclaman l'autonomia per las regions, lo poder parisenc ofrís sens cilhar "la proximitat del centre". Aquí una mena de sofisme que m'aviá escapat…
Ça que la, Gerard Tautil es un òme de fe. Es pas jamai desesperat. Dins aquel libre coma dins sos autres escriches prepausa totjorn un còp d'avança. Aqueles tèxtes, que d'unes son ja ancians, porgisson la pròva que l'autor es un visionari. Anticipèt fòrças causas dins fòrces domènis. Es la marca de los qu'encadenan sens relambi prètzfach sus prètzfach. Inalassable es lo tribunissian (per reprene un mot a n'el) del Cebièr. Gerard Tautil baissa pas jamai ni lo bonet, nimai los braces.
Plan solide, dins aqueste recuèlh se i pòt trobar fòrças nuanças d'apreciacion. Aquò fins a enclaure qualques contradiccions. Normal me dirètz que, coma o remembra amb luciditat lo quiti Gerard Tautil: "L'art de la politica es de saupre manejar la contradiccion". Se pòt èsser d'acòrdi o pas amb çò que nos escalcís l'autor dins sas croniquetas que fan pas jamai mai de doas paginas, mas aquel libre es sanitós pel fach qu'arresta pas de pausar d'interrogacions e de porgír qualques dralhas de solucions. De solucions tanplan dins de domènis tan disparièrs que la preservacion de las selvas contra los incendis, coma dins lo drech del trabalh.
Ai, ça que la, un pensament a prepaus de la compreneson que los legeires poirián aver de planes d'aquestes tèxtes. A mon vejaire son tròp corts per èsser explicites. Ai plan paur que lo legeire non acostumat a trevar lo cortal de la politica e mai que mai lo de la politica occitana, pogèsse pas decriptar lor contengut. L'autor fa qualques còps referéncia a d'unas situacions politicas istoricas sens las devolopar. Del còp, lo legeire que seriá pas al fial de l'afar, poiriá comprene pas lo fons del messatge. Gerard Tautil, qu'a de longa banhat dins l'analisi de l'actualitat politica, possedís plan solide totes los elements als quals fa referéncia. Mas, a mon vejaire, auriá degut se metre un pauc mai a la portada del neofite, del novelari. Li balhar totas las ficelas per li permetre de lo seguir. Precisar mai son prepaus. Se me permeti de far aquela pichona remarca es per çò que ieu-meteis m'es arribat de cotar per manca d'elements informatius. Atanben, quand aprenguèri de Gerard Tautil lo mot de psitasisme (del grèc psittakos: papagai e per extension repeticion mecanica de mots o de frasas sens que lo subjècte los pògue comprene), me demandèri se d'unes dels tèxtes contenguts dins aquel libre èron pas de psitacismes.
Los articlets publicats dins aqueste le libre son estat publicats entre 1991 e 2015 dins los periodics Lo Cebièr e Occitània. Quin interés pòdon aver pel legeire en 2016? Quina actualitat pòt aver uèi un article de 2006 tocant a la politica menada per l'ancian president de la republica Jacme Chirac? Entretemps d'autres presidents de la republica son estat elegits e, amb lo temps, se son singulièrament modificadas las politicas fustigadas per Gerard Tautil. Cèrtas, l'article foguèt pertinent; mas pertinent en 2006. L'interrogacion qu'es la nòstra es d'avaluir l'interés d'un tal recuèlh de tèxtes escriches pendent una temporada estirada sus mai de dos decennis. Quin atrach pòdon aver per un jove occitan de vint ans dins l'annada?
La soscadissa es indispensabla a tota societat e la societat occitana i pòt pas escapar. Mas çò util seriá de desvolopar d'analisis aprigondidas sus d'unes sicuts contemporanèus, actuals. Ça que la, la publicacion d'aqueles mena d'annals a lo meriti de daissar de pistas per testimoniar d'una critica politica occitanista encara viva. »
-----------------------
"Psicòsi au palais" de Gerard Tautil. Edicions de l'Institut d'Estudis Occitans.
Colleccion "Ensages" N° 12. Acabat d'imprimir en febrièr de 2016. 170 paginas.
-De comandar a Lo Cebier. BP 37 – 83870 SIGNES/SIGNA (16€ + 3,70€ de pòrt, chèc a l’òrdre de G.Tautil)
ò a IEO Edicions. www.ieo-edicions.com
|
Retorn
|
|
|
 |
|
|
|
|
